Na een lange werkdag zak ik lekker onderuit op de bank. Ik check mijn Facebookberichten en zie een herinnering staan. Op 12 juli is het precies vijf jaar geleden dat ik mijn vrijgezellenfeest had. Wacht eens even, dan ben ik over een maandje dus alweer vijf jaar getrouwd! Het Facebookbericht is eigenlijk een soort verslag van mijn vrijgezellenfeest. Het lijkt bijna wel een blog. Ik kon mij helemaal niet meer herinneren dat ik het geschreven had. Stiekem was ik toen dus ook al aan het bloggen! Een MessyMommy in de dop dus. Ga je mee, vijf jaar terug in de tijd?

Surprise!
13-07-2012 – Gister ochtend om half negen lag mijn vriend nog heerlijk te slapen. Ineens werd er aangebeld door een groep meiden die mijn kledingkast kwam plunderen. Ik was zelf op dat moment al nietsvermoeden aan het werk in Zeewolde. Meestal heb ik er een soort sensor voor als er iets te gebeuren staat. Dit keer totaal niet!

Op een gegeven moment hangt een van mijn collega’s een of ander sterk verhaal op. Ik denk nog, oké het zal wel. Achteraf blijkt het een afleidingsmanoeuvre te zijn. Van het ene op het andere moment staat mijn kantoor vol met mensen. Nog half met mijn hoofd bij het vreemde verhaal van mijn collega, denk nog hè, wat komen die nou doen? Ik kijk nog eens en denk, ik ken die mensen. Het lijkt wel of mijn hersens nog niet helemaal meewerken. Het duurt dan ook even voordat ik door heb dat het mijn lieve meiden zijn. Wacht eens even, ze komen voor mij!

Totaal overdonderd
Langzaam dringt het door dat dit het begin is van mijn vrijgezellenfeest! Ik ben zo overdonderd, dat ik zeg dat ik eerst nog even een mailing in moet plannen. Vervolgens trek ik alle lamellen dicht en zet de radio uit, terwijl mijn andere collega gewoon nog aan het werk is. Eenmaal bijgekomen van de eerste schrik, krijg ik meteen een eerste opdracht. Ik mag mijn geweldige opblaaspaard bestijgen en eerst het hele kantoor door om iedereen gedag te zeggen… Lucky me! Ik sloeg mij met glans door de eerste opdracht heen en verdiende mijn eerste parel. De parels waren grote kralen, die ik aan een koord mag rijgen. Op elke kraal staat een persoonlijk berichtje van de meiden.

Op pad
We gaan op pad naar een voor mij onbekende bestemming. Allereerst mag ik nog even een praatje maken met twee vrachtwagenchauffeurs. Mijn opblaaspaard mag mee, dus ik hoef het niet helemaal alleen te doen. Eenmaal in de auto, ben ik zo ontzettend nieuwsgierig waar we naartoe gaan. In eerste instantie rijden we richtig mijn woonplaats. Ik denk te weten waar de reis naartoe gaat, maar daar is natuurlijk over nagedacht. Ze rijden een alternatieve route om mij lekker in mijn waan te laten. Uiteindelijk stoppen we bij de kapsalon van mijn tante. Hè? Wat gaan we hier nou doen?

Ik wordt in een volgens mijn meiden sexy outfit gehesen en krijg een mooi kapsel plus make-up. Ik denk nog, hé hoe komen ze nou aan mijn kleren? Langzaam begint het te dagen, ik krijg een fotoshoot met mijn meiden op mijn vrijgezellenfeest! Hoe leuk is dat?

Fotoshoot
Als de shoot begint kom ik al snel tot de conclusie dat nep lachen niet echt mijn ding is. Mijn meiden doen zo hun best mij spontaan te laten lachen, dat ik zo de slappe lach krijg dat er helemaal niks meer te fotograferen valt. Na vijf minuten worden de meiden door de fotograaf weggestuurd. Zo kunnen er geen foto’s gemaakt worden. Ik doe mijn best op mijn “zwoele blik” en “sterke ogen” en vraag me serieus af of er wel één leuke foto bij zal zitten. Eenmaal bijgekomen van mijn lachstuip mogen ook mijn meiden weer naar binnen. We maken superleuke groepsfoto’s, echt een toffe herinnering aan mijn super gave vrijgezellenfeest!

Weer op pad
Op naar de volgende bestemming. Maar niet voordat ik weer wat opdrachten uitgevoerd heb om mijn ketting met parels uit te breiden. Ik dans een vrijwel foutloze Poolse Polka en speel Für Elise uit mijn hoofd. De bestemming was zo goed bedacht, dat ik met geen mogelijkheid kon raden wat we nu gingen doen. Zo goed zelfs, dat menig chauffeur de bestemming ook niet wist te vinden. We kwamen aan in Kootwijkerbroek, trust me, dat is echt “the place to be”. Ik denk echt, wat gaan we hier nou weer doen? Maar mijn meiden hebben er goed over nagedacht en kennen mij als geen ander. Sinds ik mijn pony verkocht heb, breng ik nog maar weinig tijd bij de paarden door. Ze weten dat ik gek ben op mennen. We komen aan op een manege waar paard en wagen al klaar staan. We gaan met paard en wagen door het bos crossen!

We hebben mazzel met het weer, want het is even droog. Er is wel een klein nadeel, het is tot dan toe een echt Nederlandse zomer geweest. Het bos was doorweekt, overal plassen. Tja, als je daar met volle vaart doorheen rijdt dan vliegt de modder om je oren. Bij terugkomst had dan ook menig bestuurder meer vlekken dan de gemiddelde dalmatiër. Wat hebben we daarom gelachen. Het was echt fantastisch!

Tijd is geld of nee drank?
We hadden zo snel gereden dat we inmiddels ook weer inliepen op het strakke tijdschema. Er was dus genoeg tijd over om weer wat parels te scoren. Dit keer een vragenvuur over skiliften, het seksleven van een leeuw (don’t ask) en Grease. Ik gaf een privéconcert, gelukkig ben in een super getalenteerd zangers (abbbbuuuuuuuhhhh!). Ook mijn behendigheid wordt op de proef gesteld. Ik mag een parcours afleggen op miniskietjes en doe dat natuurlijk in een recordtijd. Ook al was de uitvoering volgens mij smetteloos, toch kon de strenge jury de nodige foutjes ontdekken. Elke fout betekende een blauwtje. Met andere woorden, ik mocht voor elke fout een shotje drinken. Gelukkig vond ik een paar solidaire mee drinkers. Je snapt het al, het bleef niet bij één shotje.

Rommelende maagjes
Na al die optredens, moeilijke vragen en shotjes knorden onze maagjes toch flink. Op naar een restaurant, waar we heerlijk gegeten hebben. En ook daar bleef ik uiteraard niet gespaard. Gelukkig wist ik de het “nudelauflaufmitspinatrecept” vrijwel foutloos op te noemen (met een paar stille hints) en kwam ik tot de conclusie dat ik zo’n 70.000 kranten heb rondgebracht in mijn leven (shock!). De blauwtjes hadden geholpen, ik beantwoorde alles perfect, dus inde in ook mijn laatste parels. EINDRESULTAAT: een supergave ketting met op elke parel een persoonlijk boodschap van alle lieverds die erbij waren!

Na ongeveer vier hoofdmaaltijden en vijf toetjes ging het dan toch echt huiswaarts. Met de laatst overgebleven meiden dronken we nog een klein afzakkertje. En daar eindigde mijn onverwachte supergeweldigefantastischgavetop vrijgezellenfeest! Ik vond het super dat jullie dit allemaal voor mij georganiseerd hebben, dit zal me altijd bij blijven! Bedankt lieve meiden!

Lees binnenkort op mijn trouwdag lover mijn huwelijk in het buitenland (Polen)!