Op 5 augustus 2017 is het precies vijf jaar geleden dat ik trouwde met mijn Sebastian. We trouwden in Sochaczew (Polen), de vroegere woonplaats van mijn man. Waarom wij in Polen trouwden? Ik was al een paar keer naar een Poolse bruiloft geweest en vond het in niets lijken op een Nederlandse bruiloft. De Poolse tradities en het feesten tot diep in de nacht, soms zelfs meerdere dagen, dat had ik nog nooit meegemaakt. Dat wilde ik ook! We hoefden er dus niet lang over te praten waar wij gingen trouwen! Nieuwsgierig hoe dat ging? Vandaag neem ik je mee terug in de tijd.

Hoe ziet de dag eruit op een Poolse bruiloft?

In Polen trouw je vaak aan het eind van de middag tussen ca. 16.00uur en 18.00uur. Het (meestal en in ons geval) katholieke huwelijk vindt plaats in de kerk.en is ook gelijk het wettelijk huwelijk. Lekker makkelijk, want je hoeft dus niet ook nog naar de gemeente. Daar komt bij dat je de hele dag de tijd hebt om je op te tutten en aan te kleden. De twee getuigen (doorgaans een man bij de man en een vrouw bij de vrouw) helpen daarbij. Voor mij was het mijn schoonzusje, voor mijn man zijn neef.

Onze dienst stond gepland om 18.00uur. Normaal gesproken wordt de bruid bij haar ouderlijk huis opgehaald. Je snapt al wel dat dit voor mij een beetje lastig was. Wij draaiden het dus om. Sebastian haalde mij bij zijn ouders thuis op. De nacht ervoor verbleven wij al in het hotel, waar ook ons feest zou plaatsvinden. Die ochtend namen we afscheid en gingen we ons klaarmaken voor onze grote dag! Nagels, haar, make-up en natuurlijk het aantrekken van de jurk, wat nogal een worsteling kan zijn. Rond 17.00uur zou ik door Sebastian opgehaald worden en kon onze Poolse bruiloft beginnen!

Wat er aan onze Poolse bruiloft vooraf ging

Het begon eigenlijk al een jaar eerder. Gasten uitnodigen voor een bruiloft was eigenlijk al een ding op zich. Volgens de Poolse traditie doe je dit namelijk persoonlijk. Daar mijn familie in Oostenrijk en Nederland woont en Sebastians familie in Polen, Wij gingen dus een jaar voor onze trouwdag op pad om zoveel mogelijk mensen persoonlijk uit te nodigen.

Papieren, gemeente en ambassade

Bij een internationaal huwelijk komt nogal wat kijken. Papierwerk, vertalingen, de juiste papieren en bewijzen vanuit de kerk en dat moet dan allemaal ook nog vertaald worden door een beëdigd vertaler. Gelukkig waren wij op tijd aan de voorbereidingen begonnen. Daar het meeste niet digitaal kan, zijn we ook een paar keer extra afgereisd naar Polen. Gelukkig maar want de laatste keer dat wij vlak voor ons huwelijk in Polen kwamen voor onze bruiloft, bleek dat de gemeente Dronten in Nederland een specifiek document vergeten was. Dit leverde een hoop stress en een spoedbezoek aan de Nederlandse ambassade in Warschau op.

Ook moesten wij volgens de Poolse traditie komen biechten in de kerk. Ik deed dat op mijn beste Engels, maar het was wel een gekke situatie. Er zijn namelijk niet heel veel buitenlanders in de Poolse stad waar wij trouwden. Toen ik in het Engels mocht gaan biechten, vond ik dat wel heel spannend! Ze wisten natuurlijk allemaal dat ik dat moest zijn met een aanstaand, buitenlands huwelijk! Gelukkig verliep alles vlekkeloos en stond niets meer onze Poolse bruiloft in de weg!

Zegen in het ouderlijk huis

Op de dag zelf was ik eigenlijk totaal niet zenuwachtig. Ik had wel wat kriebels, maar had er vooral heel veel zin in. Toen ik helemaal klaarstond in mijn jurk, opgemaakt en wel, kon de eerste traditie beginnen. De naaste familie verzamelde zich bij het huis van mijn schoonouders. Ik stond in Sebastians vroegere slaapkamer te wachten. Dat was spannend, want hoe zou hij eruit zien en wat zou hij van mijn jurk vinden? Sebastian kwam de kamer in met een mooi bruidsboeket en toen we elkaar aankeken was de spanning voor mij weg. Dit klopte, dit was goed. Dat moment vergeet ik nooit meer. Alsof je elkaar weer voor het eerst ziet. Samen lopen we de trap af, de woonkamer in.

Er volgt een zegening van de ouders, één van de Poolse tradities die je veel bij een bruiloft ziet. Ik vind het een hele mooie en intieme traditie. De ouders spreken in het huis van de bruid (of op een andere locatie) hun zegeningen uit. Het is een heel intiem moment, met alleen de mensen die het allerdichtst bij je staan. In ons geval was het ook best een beetje grappig, omdat mijn ouders ten eerste de Poolse traditie niet kennen en ten tweede de Poolse taal niet spreken of verstaan. Mijn ouders deden het op hun manier en dat maakte het juist ook weer heel bijzonder.

De kerkdienst

De sfeer zit er meteen goed in. Als we het ouderlijk huis uitkomen, staat de band al klaar en speelt muziek. We stappen in onze subtiele, maar prachtig versierde trouwauto en rijden richting de kerk. De kerk is op loopafstand, dus het is best raar om daar met de auto heen te gaan. Maar hé, je moet wel een beetje in stijl aankomen natuurlijk! Je moet weten dat er in Polen veel meer kerkelijke huwelijken plaatsvinden dan in Nederland. Het is dan ook een komen en gaan van bruidsparen en trouwdiensten. De dienst voor ons is nog niet afgelopen, de chauffeur rijdt nog een rondje.

Er is ook een Poolse traditie, dat als je een trouwauto stopt, dat het bruidspaar je dan een fles wodka moet geven. Onze chauffeur weet dit gelukkig mooi te omzeilen. De wodka blijft van ons;). Als de dienst voor ons is afgelopen, mogen wij ons aantrede doen. Je mag zelf kiezen hoe je de kerk binnen wil komen. Ik wilde graag dat mijn vader mij weggaf, dus werd ik door hem naar het altaar gebracht. Voordat we de kerk in kunnen, moeten we natuurlijk wachten tot iedereen zit.

Kleding Pools bruiloft – de dresscode

Het is die dag ruim 32 graden en ik heb het gevoel dat alle warme lucht zich onder mijn jurk verzameld heeft. En wat heb ik een medelijden met al die mannen in pak! Ook dat hoort bij een echte Poolse bruiloft: dresscode is voor heren een pak en voor dames een cocktailjurk. Daar mag wel een beetje van afgeweken worden, maar een spijkerbroek is doorgaans “not done”. Zo ook bij onze bruiloft. Als ik zelf een bruiloft heb, dan shop ik mijn jurkjes graag bij webshops als Heine, Josh V en River Island.

Wat dacht je van deze jurken?

Genoeg over de dresscode, terug naar de bruiloft. Ik ben blij als we eindelijk de iet wat koelere kerk in mogen. Wat een mooi en spannend moment! Al die ogen op je gericht. Dan is het best fijn als je een sterke arm hebt om je aan vast te klampen! De dienst duurt goed een uur en ik mag mijn beloften in het Duits doen, zodat ik zelf ook weet waar ik mee instem. Bijkomend voordeel is dat mijn Oostenrijkse en een aantal Nederlandse familieleden ook nog wat van de dienst meekrijgen. Wat best bijzonder is, is dat “de kus” officieel geen onderdeel uitmaakt van de Poolse trouwdienst. Toch mogen wij elkaar een kusje geven van de pastoor. Waarom dat precies was, weet ik nog steeds niet.

Felicitaties voor de kerk

Na afloop van de dienst komen we samen de kerk uit. Daar werden wij opgewacht door onze familie, vrienden en bekenden. Er wordt met rijst gegooid, waarvan ik die avond nog de restjes uit mijn haar en jurk tegenkom. Ook hier kent de Poolse bruiloft een leuke traditie. Alle kerkgangers mogen het bruidspaar feliciteren. Het is dan gebruikelijk een klein presentje aan het bruidspaar te overhandigen. Dit kan bijvoorbeeld een fles wijn, een boeketje bloemen of een boek zijn. Een mooi moment, maar het duurt wel even voor je alle gasten je gefeliciteerd hebben.

De zon is er niet minder om, dus bij elke hand en zoen parelt het zweet over onze hoofden, maar het kan mij op dat moment niks schelen en ik geniet van het moment. Als er eindelijk een einde komt aan de lange rij met felicitaties, weet ik in elk geval wel hoe je “gefeliciteerd met je huwelijk” in het Pools zegt!

Op naar het feest – laat de Poolse bruiloft maar beginnen!

Ons feest vond plaats bij hotel Chopin in Sochaczew, Polen. We hadden om verschillende redenen voor dit hotel gekozen. Allereerst is Sebastians zus er precies 10 jaar en één dag eerder getrouwd, dus wij wisten dat het goed was. Een hotel was wel zo makkelijk, daar er van de 120 gasten toch zeker 40-50 uit Nederland en Oostenrijk komen. Die kunnen meteen daar blijven slapen. Wat ook een grote rol speelde, was dat alles voor de bruiloft door het hotel geregeld wordt. Denk aan de trouwauto met chauffeur, het eten, de aankleding van de zaal en ga zo maar door. Wat dan wel weer grappig is, is dat het bruidspaar zelf voor de alcoholische drank (lees voornamelijk wodka) mag zorgen. Ook de band en de fotografie en filmopname regelden wij zelf. Op deze manier hoefden we niet voor elk kleine detail naar Polen te komen en werd mijn schoonfamilie er ook niet mee belast.

Aankomst bij de feestzaal

Eenmaal bij de feestzaal aangekomen, staan de gastheer en gastvrouw klaar om het bruidspaar te verwelkomen. Ze bieden ons brood met zout aan en voor elk een glaasje wodka. Het brood staat symbool voor de wens dat je nooit honger zult hebben. Het zout betekent reinheid/eerlijkheid, wat nodig is voor een goed huwelijk. Ook wordt het wel eens gezien als voorbode van moeilijkere tijden, waar je op voorbereid moet zijn (in voor- en tegenspoed). De glaasjes (met wodka) zijn met een lint aan elkaar verbonden, je drinkt het samen op, geeft elkaar een kus en gooit het dan samen over je hoofd op straat. De scherven brengen geluk.

Over de drempel dragen – spierballen rollen

De bruidegom draagt de bruid over de drempel. Sebastian liet zijn spierballen dus even rollen en droeg mij naar binnen. Daarbij knalde ik met mijn voet tegen de deur, met een flinke kras in mijn trouwschoen tot gevolg. Ach ja, ik kon er niet meer mee zitten! Die schoenen heb ik na het eerste dansrondje sowieso verruild voor een comfortabel chique sandaaltje!

Bij binnenkomst in de feestzaal krijgt iedereen een glas champagne en dan wordt er op het bruidspaar geproost onder luid gezang van het Poolse lied “Sto lat”, dat “100 jaar” betekent. Ik denk dat de meeste gasten zich dat nog wel herinneren! Onze feestzaal bestaat uit vier lange tafels en aan het hoofd één tafel voor het bruidspaar en de getuigen. De tafels zijn afgeladen met eten en drinken. Geloof het of niet, dit zijn enkel de bijgerechten. Ook is er een grote dansvloer. De band neemt de regie van de avond in handen bij bijna elke Poolse bruiloft, zo ook bij ons. Na een aantal keer proosten (met wodka) en “Sto lat” wordt de eerste van vijf (!) gangen geserveerd. Ik had mijn gasten al gewaarschuwd, eet niet te veel bij de eerste gang, want je krijgt de hele avond door eten.

Laat het feest beginnen!

Zoals ik al zei, zijn feesten op een Poolse bruiloft anders dan in Nederland. Het is veel uitbundiger en wat ik erg leuk vind is dat het feest/dans gedeelte versmolten is met het eten. Alles gebeurd in dezelfde zaal zonder onderbrekingen. Als iedereen een bodempje gelegd heeft, volgt de openingsdans. Wij staan als bruidspaar in het midden van de dansvloer en de gasten lopen er hand in hand in een kring omheen. Ons nummer: “Chasing Cars van Snow Patrol”. Een mooi en romantisch moment. Vervolgens kan het dansen beginnen en daar zijn de Polen echt sterren in. Het is fantastisch om te zien hoe gastvrij onze Poolse gasten zijn en mijn kant van de familie overal bij betrekken. Voetjes van de vloer dus!

De band regisseert onze Poolse bruiloft

Ik vertelde het stiekem al eerder, de band neemt de regie van de avond voor haar rekening. Je spreekt van tevoren af wat voor soort muziek er gespeeld moet worden en wat je verder nog wilt dat ze ondernemen. Wij hadden een mix tussen traditionele, Poolse en wat modernere, internationale muziek. Voor ieder wat wils dus! Daarnaast worden er een aantal Poolse tradities gehandhaafd en als je dat wilt, dan worden er ook een soort spellen georganiseerd.

Bij ons hadden wij bijvoorbeeld een soort stoelendans en een battle tussen de Poolse en Oostenrijks/Nederlandse gasten. Als de Polen het hardst zongen zou ik het in ons huwelijk voor het zeggen hebben en zongen de Oostenrijks/Nederlandse gasten het hardst, dan zou Sebastian het voor het zeggen hebben. Ik won overtuigend, daar er iets meer Poolse gasten waren, maar met “Boom Boom Bailando” weerden de Nederlanders zich kranig!

Het vangen van de sluier en stropdas

Een ander spel en tevens traditie van een Poolse bruiloft is het vangen van de sluier voor de dames en het vangen van de stropdas voor de heren. Allereerst neemt de bruid geblinddoekt plaats op de dansvloer. Alle ongetrouwde dames komen om haar heen staan. De muziek begint te spelen en de bruid staat met de sluier in het midden. Als de muziek stopt, gooit ze de sluier en mogen de vrijgezellen proberen hem te vangen. Ik vond het superleuk om te doen, maar het is best grappig omdat je zelf je ogen dicht hebt, heb je geen idee wie hem gevangen heeft! Daarna mag ook Sebastian op zijn beurt de stropdas gooien. Ook die wordt gevangen en zo worden de “vangers” tot het nieuwe bruidspaar uitgeroepen.

De taart

Rond twaalf uur ‘s nachts wordt de taart binnengebracht. De lampen gaan uit en meestal staan er een soort “sterretjes/vuurwerk” op de taart, wat het een mooi feestelijk geheel maakt. De taart wordt door ons aangesneden en geproefd. Vervolgens wordt er uitgedeeld en wij als bruidspaar helpen iedereen van een stuk taart te voorzien.

Dans voor geld – traditie Poolse Bruiloft

De dans voor geld is ook een typische bruiloftstraditie op bijna elke Poolse Bruiloft. Op dit moment betalen de mannelijke gasten om met de bruid te mogen dansen. En ook de dames om met de bruidegom te mogen dansen. Meestal staat er een kinderwagen of een hoed, waar het geld in gedaan kan worden. Het idee is een klein spaarpotje voor als er kinderen komen om bijvoorbeeld een kinderwagen van te kopen. Als bruid en bruidegom mogen we dus weer met de voetjes van de vloer en dit keer aan een stuk door. Er lijkt geen einde aan te komen. Op het moment dat mijn collega en neef zich als vrouw aandienen om met Sebastian te dansen (één met mandarijnen onder zijn shirt), komt er toch abrupt een einde aan:). Wat hebben we gelachen!

The party goes on and on and on

De hele avond, nacht en zelfs ochtend wordt er nog gedanst, wodka gedronken en gegeten. De band gaat om vier uur naar huis en om zes uur ‘s ochtends gaan de laatste gasten weg. Wat een feest, wat een geweldige sfeer en wat een fantastische mensen! Onze dag kan niet meer stuk en de avond, nacht en volgende ochtend ook niet. Pas om half zeven liggen wij totaal uitgeput in ons bed in de prachtige bruidssuite van het hotel (vaak ook onderdeel van een bruiloftsarrangement in Polen).

De volgende dag was het feest echter nog niet voorbij. Samen met de internationale gasten die ook in het hotel verblijven genieten wij van het ontbijt. De een heeft iets meer honger dan de ander. Sommige gasten zijn ook alweer vroeg vertrokken, daar er maandag ochtend weer gewerkt moet worden.

De fotoshoot van mijn Poolse bruiloft – drama…

Wij gaan vervolgens nog foto’s maken in een prachtig park in de buurt. Het idee is dit de dag erna te doen, omdat we daarna alweer naar Nederland vertrekken. Je snapt al wel dat dit niet de meest handige dag was. Wij brak en ik voelde mij totaal niet op mijn gemak. Ook de fotograaf had er geen zin in, hij knipte gehaast wat kiekjes en er was weinig tijd voor eigen inbreng. Dat bleek later ook wel uit het resultaat van onze fotoshoot. Totaal mislukt! Ik ben misschien geen “Miss Nederland”, maar op sommige foto’s lijk ik wel een trol. Ik kon wel janken.

Dat moet toch beter kunnen? Gelukkig konden we de shoot later in Nederland met behulp van een vriendin, tevens visagiste overdoen. Daarna hadden we nog een feest bij Sebastians ouders thuis. Eén dag feesten is in Polen niet genoeg. Een Poolse bruiloft duurt meestal twee dagen en in sommige regio’s zelfs langer! Dus ook hier ging het feestje in besloten kring gewoon door, al ging het wat tammer dan de dag ervoor.

Wij kijken terug op onze fantastische Poolse bruiloft. Er is door de gasten nog lang nagepraat over het feest en nog steeds hebben we het er af en toe over. We willen ze dan ook nogmaals bedanken voor hun bijdrage aan een van de mooiste dagen uit ons leven. Nu, alweer vijf jaar en twee prachtige dochters verder, ben ik nog steeds heel dankbaar dat wij zo een fantastische dag hadden! Je zou het bijna nog eens over willen doen;).