Wat is ons kleinste meisje Sara alweer groot! Nog een jaartje en dan mag jij net als je grote zus naar de basisschool. Elke dag maak jij ons aan het lachen met je boevenstreken. In mijn eerdere blog over haar verjaardag, cadeaus, taart en gezelligheid kon je al een beetje zien en lezen over haar verjaardagsfeest. Kort daarna schreef ik een brief speciaal voor onze boef. Een brief waarin ik even terug kijk om de afgelopen drie jaar.

Brief aan Sara:

Lieve Sara,

Wat ben jij al een grote meid! Met beide beentjes sta jij letterlijk en figuurlijk stevig op de grond. Meestal komen daar nog je handjes bij, die staan stevig in je zij. Jij bent onze clown met een eigen willetje. Als we soms even streng moeten zijn, kunnen we een glimlach vaak toch niet onderdrukken.

Drie jaar terug in de tijd

Ik was op maandag 9 mei uitgerekend en als jij niet snel zou komen, dan zouden ze je halen. Maandag 11 mei zou ik ingeleid worden in het ziekenhuis. Om 8uur had ik een afspraak, om 7uur begonnen thuis echter al de weeën. Door een GBS-besmetting bij je zus, zou mama twee keer een medicijngift krijgen van 4 uur, zodra de bevalling begon. Maar jij dacht daar anders over. Om 12.01 uur was jij al geboren! Zo snel als je geboren werd, zo snel sjees jij ook door je leventje.

Mama’s kindje

Je grote zus Nina sliep met vijf weken op haar kamertje, ze sliep al snel door. Bij jou pakten we het op dezelfde manier aan, maar jij wou alleen maar bij mama zijn. Na een paar weken strijd voor ons allemaal, besloten we dat jij gewoon bij ons op de kamer zou slapen. Met 12 voedingen op een dag, was jij een veeleisende baby. Toch ging het heel goed en kwamen we al snel in een ritme. Als jij je drinken maar kreeg, was je tevreden. Op je eigen kamer slapen deed je pas met een half jaar. Nachtvoedingen had je tot een jaar. Stiekem was mama er wel van gaan genieten, dat lichamelijk contact met jou. Jij had het gewoon veel meer nodig dan je grote zus! Ook nu je al een stoere meid bent, hebben we altijd nog de nodige knuffelmomentjes. Dat zijn onze momentjes samen en mama hoopt dat dat nog wel even zo blijft;).

Eerst staan, dan zitten

Zoals ik al zei, vloog de tijd voorbij. Jij was met alles snel en deed dat op jouw manier. Je ging niet eerst zitten, zoals het hoort. Nee, eerst staan. Met 7 maanden kwamen er in eens al twee oogjes boven de box uit. Mama was iets minder blij, want als je weer wilde gaan zitten dan ging dat niet en zo kukelde je vaak om. Met je grote zus legde ik veel kussentjes en knuffeltjes in de box, zodat je in elk geval zacht zou vallen. Gelukkig leerde je snel te gaan zitten. Met ruim 10 maanden volgenden al de eersten stapjes en sindsdien is het voor mama rennen geblazen.

Sprongetjes? Sprongen! – Ons bikkeltje

Bij de ontwikkeling van een kind wordt vaak over sprongetjes gepraat. Jij doet niet aan sprongetjes, jij maakt sprongen! Jij stuitert letterlijk door het leven, op de trampoline en op de bank (mag niet) spring jij het liefst de hele dag. Nu je al drie bent, speel jij ineens heel veel zelfstandig. Vroeger noemden wij jou hakketak, want het liefst speelde jij elke twee minuten met iets anders. Nu ga jij met grote stappen vooruit. Het is grappig om te zien wat jij soms ineens kan. Puzzelen interesseerde je eerst totaal niet. De eerste puzzel die jij zelf in elkaar legde was meteen eentje van twintig stukjes. Ik liet hem jou nog een keer maken, omdat ik het bijna niet geloven kon. Zo ben jij, jij kijkt hoe je zus het doet en dan ineens kun je het. Alsof je ergens stiekem hebt zitten oefenen. Of neem de step, die we eigenlijk voor je zus kochten, maar waar jij als eerste mee wegreed. Op een moordtempo step jij door de wijk en ik kijk geregeld even de andere kant op. Toch stop je bijna altijd precies op het juiste moment. Jij weet echt wel waar je mee bezig bent!

Als je dan toch een keer valt met schrammen en blauwe plekken tot gevolg, dan is het even blazen en jij sjeest gewoon verder. Dat is onze kleine bikkel, dat ben jij grote, kleine Sara! Spring en sjees maar lekker verder, wij houden jou voorlopig nog wel bij. De vraag is even – Hoe lang nog;)?

Liefs van Mama!