Mijn oudste dochter Nina is al weer ruim 3,5. Een leeftijd waarop ze voor mijn gevoel bijna echt de grote, wijde wereld in gaat. We genieten nu nog volop van onze zomervakantie, maar vanaf januari gaat ze al naar school. Spontaan ontstond er een gedichtje in mijn hoofd dat ik graag met jullie wil delen.
De tijd vliegt, wat gaat het snel,
Met olifantenstappen groei jij op,
Soms wil ik even stilstaan en het moment koesteren,
Had ik maar een grote knop.
Daarmee zette ik de tijd dan even stil,
Om extra te genieten van het moment,
Dat jij mij weer even nodig hebt,
En even heel dicht bij mij bent.
Steeds vaker kun je zonder mama,
Dat hoort zo, het is juist is goed,
maar soms krijg ik even kippenvel.
Als je al zoveel (zelluf) doet.
Dan wil ik dat je weer even mijn kleine meisje bent,
Die mollige armpjes om mijn nek,
Even weer helemaal van mij afhankelijk,
Is dat gek?
Met grote stappen ga jij vooruit,
Elke dag komt er een beetje bij,
Je kunt nu al niet wachten naar school te gaan,
En er komt een dag, dan kun je alles zonder mij.
Dapper stap jij door het leven,
Je bent al bezig met cijfers, lettertjes en lezen,
Zo klein en stiekem al zo groot,
Van de wereld niets te vrezen.
Maar als het bedtijd is of je bent verdrietig en moe,
Voor en dikke knuffel, een troostende arm,
Kom je toch nog even naar je mama toe.
Wordt de grote wereld je teveel,
Dan ben je voor even weer klein,
Laat je de boel de boel,
En wil je gewoon bij je mama zijn.
Lieve Nina als je mij nodig hebt,
Ik zal er altijd voor je zijn,
Als je blij bent of boos,
En of je nou groot bent of klein.
Stap dus maar lekker door,
de grote, wijde wereld in,
Wordt een dappere, grote meid,
Ik weet het, dit is pas het begin.
Sla je vleugeltjes maar uit als een vlinder,
Dans, zing, speel en lach,
Blijf zo blij en happy als je nu bent,
En pluk elk moment van de dag.
Liefs,
Jouw MessyMommy
