Afgelopen week was het zover: De laatste afspraak bij het consultatiebureau voor mijn oudste dochter. Alle vragen van de jeugdverpleegkundige kon ik positief beantwoorden. Ja, het gaat gewoon supergoed! We zaten al klaar voor het prikje, toen er nog een laatste blik op de groeicurve geworpen werd. “Oh, ik zie dat uw kind wel wat aan de zware kant is. Even kijken of ze overgewicht heeft, ik zal haar BMI eens berekenen. Ja, uw kind heeft overgewicht”. Sorry wat?

Ja echt, uw kind heeft overgewicht – extra controles?
Ik moet heel verbaasd gekeken hebben, want ze herhaalde nog een keer wat ze gezegd had. “Uw dochter heeft met haar 3 jaar en 10 maanden een lengte van 107,8 cm en een gewicht van 20,8 kg. Dat is een BMI van 17,90, dus uw kind heeft overgewicht.

Wat is het en wat zijn de normen?
Wat is BMI nou eigenlijk en wanneer heeft je kind ondergewicht, een gezond gewicht of overgewicht? BMI of eigenlijk Body Mass Index geeft de verhouding tussen gewicht en lengte aan. Het is een indicatief getal, waarmee in grote lijnen bepaald kan worden of een persoon een gezond gewicht heeft.

Het voedingscentrum stelt:
BMI kind 3 jaar ernstig ondergewicht Minder dan 13,09
BMI kind 3 jaar ondergewicht 13,10 t/m 14,73
BMI kind 3 jaar gezond gewicht 14,47 t/m 17,88
BMI kind 3 jaar overgewicht 17,89 t/m 19,57
BMI kind 3 jaar ernstig overgewicht meer dan 19,57
Het BMI bereken je trouwens heel simpel met de volgende formule gewicht / (lengte x lengte). In het geval van mijn dochter komt dat neer op haar lengte in het kwadraat 1,078 m x 1,078 m = 11,162084. En dan haar gewicht 20,8 kg / 11,162084 = 17,8988
Ik kwam er dus pas later achter, dat mijn dochter net op de grens gezond gewicht – overgewicht zit volgens deze index. Met andere woorden, het valt dus sowieso wel mee. Met 0,1 kg minder valt ze wel binnen de norm (BMI van 17,81).

Terug naar het gesprek met de jeugdverpleegkundige. We houden uw kind graag onder strenger toezicht en u mag een aantal keer per jaar extra komen wegen bij de GGD.” Ik vroeg haar of dit verplicht is. “Nee mevrouw, het is uw eigen keuze maar ik raad het u wel aan.” Ik twijfelde heel even, wierp nog een blik om mijn kind en dacht nee, hier gaan we niet aan beginnen. Ik wil niet nu al dat mijn dochter op driejarige leeftijd met haar gewicht geconfronteerd wordt. In mijn ogen zou dat meer schade opleveren nu dan dat ze er daadwerkelijk baat bij zou hebben.

BMI versus gezond verstand
Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het belangrijk dat de groei van mijn kinderen in de gaten gehouden wordt. Ik begrijp ook dat ze een graadmeter moeten hebben. Toch lijkt het mij niet onverstandig om ook naar het kind zelf te kijken en niet enkel en alleen naar de grafiekjes. Wat is er gebeurd met “babyspek” of “wat zwaarder gebouwd”? BMI en overgewicht bij een kind van drie? Terwijl dat kind, in ons geval, gewoon netjes in verhouding is? Wordt er dan niet gekeken naar waar het vet zit?

Mijn dochter is altijd lang geweest voor haar leeftijd. Oké is ze een beetje mollig, maar in mijn ogen verre van dik. Geen vetrolletjes, geen blubber buikje. Ze is gewoon prima in verhouding. Ze eet goed en gezond, ze beweegt veel en zit heel goed in haar vel. Het zelf in de gaten houden lijkt mij op dit moment meer dan voldoende. Ik dacht, ik moet gewoon op mijn moederinstinct vertrouwen en mijn poot stijf houden. Dus dat deed ik.

Eetgewoontes
Ondertussen keek de jeugdverpleegkundige nog eens naar wat ik qua eten ingevuld had. Het voelde op dat moment echt even alsof ik gefaald had als moeder. Alsof er een schooljuf naar mijn opvoedkunsten kijkt, terwijl ik daar juist zo bewust mee bezig ben. Alsof je een 5,4 scoort op een toets, terwijl je voor je gevoel minstens een 8 verdiend had. Misschien was het de manier waarop ze het bracht, ik weet het niet. Van binnen kookte ik inmiddels van woede.

Ik kreeg nog wat advies, maar eigenlijk at mijn dochter al heel gezond. “Dus waar dat overgewicht dan precies vandaan komt, dat kan ik zo niet zeggen”. Ik luisterde nog maar half en dacht “Goed verhaal! Lekker kort ook, doei tot nooit!”.

Mijn meiden krijgen gemiddeld één keer per dag limonade en daarna water of kinderthee. Sommige dagen krijgen ze alleen maar water en op andere dagen een keer een glaasje limonade meer. Vakantie, een feestje? Ja dan wijken wij wel eens van onze regeltjes af, maar dat moet op zijn tijd toch ook gewoon kunnen? Ook met eten zijn wij bewust bezig. Ik gebruik nauwelijks pakjes en koop bijna geen vooraf gepaneerde producten e.d. Snoepjes hebben wij meestal niet eens in huis. Naast drie gezonde maaltijden geven wij als tussendoortje fruit of groente en af en toe een klein koekje, een krentenbolletje of een eierkoek. Hebben ze honger dan mogen ze altijd nog wat fruit of een broodje eten. Ook qua beleg krijgen ze bijvoorbeeld alleen in het weekend een keer chocoladepasta en natuurlijk als oma oppast;). En ze moeten dan altijd eerst een broodje met hartig beleg eten. Mijn meiden eten heel goed en gevarieerd. Ze lusten veel. Je maakt ze bijvoorbeeld echt blij met fruit of rozijntjes tussendoor en gekookte aardappels, komkommer en vis als avondeten.

Tot slot stelde de jeugdverpleegkundige nog voor een laatste keer de vraag of ik mijn dochter misschien niet toch een aantal keer per jaar extra wou laten wegen bij de GGD. Ook gaf ze nog even aan, dat kinderen met overgewicht op school snel het doelwit zijn van pesterijen. Toen was ik er helemaal klaar mee. Ik hield mijn poot stijf. Overgewicht, BMI? DOEI!

BMI – gewoon een getalletje
Ik heb inmiddels besloten dat BMI voor mij “gewoon” een getalletje is. Weer een graadmeter waar mijn kind aan moet voldoen, zonder dat er naar het kind zelf gekeken wordt. Op dit moment maak ik mij totaal geen zorgen om het gewicht van mijn kind. Ik zie elke dag weer een enthousiaste, bewegelijke peuter voor mij die prima in verhouding is. Mocht ze echt zorgelijk dikker worden, dan zal ik de eerste zijn die aan de bel trekt.

Toch laat het mij nog niet helemaal los. Het woord alleen al: “overgewicht”. Het spookt door mijn hoofd. Als ik na de afspraak even naar de winkel moet, zegt mijn dochter: “Mam, ik heb zo een honger!” Heel even denk ik, misschien kan ik haar nu beter niks geven en meteen word ik boos op mijzelf. Ik had toch net besloten dat ik op mijn gevoel zou vertrouwen? “Ja schat, we gaan zo kijken of we een lekker broodje voor je kunnen vinden.” Waarop mijn dochter zegt: “Lekker mam!”

Het zal misschien nog even duren voor het echt uit mijn hoofd is. In mijn hart weet ik dat wij goed bezig zijn en dat ik mij geen zorgen hoef te maken.

Tip voor alle andere mama’s: Het is goed om advies te krijgen, maar volg altijd je gevoel. Jij als mama kent je kind toch immers het beste?

Gezonde kook inspiratie voor kinderen nodig? Lees mijn review: Het kidsproof-kookboek van Chickslovefood.
Direct bestellen? Klik hier voor het boek. Klik hier voor het e-boek.