Vier jaar alweer - Hoera voor onze Nina!

Zaterdag ochtend, we waren net allemaal aangekleed. Jij ging als eerste naar beneden. Wij waren nog boven. Ik hoorde dat je beneden de deur open deed. Het was even stil. “Wow mam, is dat voor mij?”
Het klonk verbaasd, maar dat sloeg al snel om in opgewonden gepraat. “Mam, die eenhoorn, die vind ik zo mooi! En de slingers en de ballonnen, dankje mam!” Nog net geen vier jaar en zo ontzettend dankbaar voor iets kleins als een versierde kamer. Afgelopen zaterdag vierden wij jouw verjaardag. Er waren heel veel mensen, je was met elk cadeautje superblij. Het meeste genoot je nog van alle kinderen. Toen je ‘s avonds in bed lag zei je: “Mam het was echt zooooo leuk vandaag! Al die mensen kwamen speciaal voor mijn verjaardag! En de eenhoorn taart was supermooi. Dankje mam!” Ik moest even slikken en gaf je een dikke knuffel. Vandaag ben jij écht jarig lieve Nina. Vandaag ben jij alweer vier jaar geworden! Je gaat nu bijna naar school… Slik… Kleine meisjes worden groot.

Lieve Nina,

Wat word je al groot, wat gaat het snel! Nog even en dan mag je naar school. Stiekem ben je daar al best wel aan toe. Je bent al bezig met letters en cijfers. Je kunt niet wachten om met je nieuwe tas, broodtrommel en drinkbeker naar school te gaan. Wat is de tijd snel gegaan en wat genieten wij elke dag van jou!

Vier jaar terug in de tijd
Vier jaar geleden, bezorgde jij mama de nodige pijntjes, maar wat waren wij blij met jou! Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Ons eerste kindje, zo klein en zo perfect. Ineens waren wij een gezinnetje. Je had best even een moeilijke start. Een GBS-besmetting en een gebroken sleutelbeentje. Jij sloeg je er dapper doorheen. Een week bleef ik samen met jou in het St. Jansdal ziekenhuis in Harderwijk. Het liefst gingen papa en ik natuurlijk meteen met jou naar huis. We moesten nog even wachten.

Papa (tata) kreeg een beetje het heen en weer van ons. Van de nachtdienst regelrecht naar het ziekenhuis en dan naar huis zonder zijn gezinnetje. Dat was best een beetje raar. Hij probeerde thuis wat te slapen en daarna kwam hij ons elke dag nog een keer bezoeken, vlak voordat hij naar zijn werk ging. Gelukkig ging het snel beter en mochten wij na een weekje echt naar huis. We werden nog een paar dagen door de kraamverzorgster in de watten gelegd. Daarna moesten we het écht allemaal zelf gaan doen papa, jij en ik..

Ons slapertje
Best wel spannend die eerste dagen dat wij echt alles zelf moesten doen. Gelukkig maakte jij het ons heel makkelijk. Wat was jij een lieve en rustige baby. Je dronk goed, groeide goed en sliep veel (jeej!). In die eerste weekjes thuis hebben papa en ik heel wat films versleten, terwijl jij rustig in de box lag te slapen.

Met twee maandjes sliep jij al door (meer dan 5 uur achter elkaar). Natuurlijk werd je ’s nachts wel eens wakker en was het voor papa en mama even zwaar. Veel slapeloze nachten hebben wij met jou gelukkig niet gehad. Ook nu vind je het nog heerlijk om te slapen. De slaapwedstrijdjes met je zusje, win jij bijna altijd.

Vrolijk en nieuwsgierig
Een paar maandjes verder, waren wij als gezinnetje helemaal aan jou gewend en jij aan ons. Inmiddels had je ook de harten van familie en vrienden gestolen. Je huilde weinig en toen je eenmaal kon lachen, hield je niet meer op. We kwamen er al snel achter, dat jij ook heel goed kon gillen.. Dat lachen en gillen kun je trouwens nog steeds heel goed;)! Als jij de slappe lach krijgt, dan is er niemand die niet met je mee lacht.

Met volledige concentratie onderzocht je als baby al alles wat je in je handjes kreeg. Al op jonge leeftijd kon jij je goed concentreren. Je ging helemaal op in je spel. Puzzelen kun je heel goed en je kunt al veel letters herkennen. Met je geheugen is ook niks mis. Je weet de kleuren van de logo’s van de meesten winkels feilloos op te noemen. “Gaan we naar de blauw met witte supermarkt of wordt het de gele, mama?”.Je geniet van aandacht en contact met andere mensen. Wat is het leuk om met andere kinderen te spelen of met grote mensen te praten (ja, met iedereen). “Eventjes een boodschap” is er voor mama niet meer bij.

Het roze huis
Heerlijk die fantasie van jou. In je roze huis leef jij een tweede leventje samen met je beste vrienden Dita en Mysilo. Oh ja, en met jouw roze hond, paard, konijn, horloge, auto en baby. “Ben ik wat vergeten? Je hebt het allemaal zelf bedacht en onthoudt alles. Ook als je met je “My little pony’s” of knuffels speelt, komen er hele fantasieverhalen voorbij. Ik kan er echt van genieten, hoe jij volledig in je eigen wereld zit en alles om je heen vergeet. En soms ga ik stiekem even met je mee in die mooie fantasiewereld.

De waarom-fase
Heel eerlijk, soms wordt mama best een beetje moe van al die “waarom?” vragen van jou. Maar ja, mag het even bij vraag vierhonderdzoveel? Tot vraag 399, probeer ik al jouw vragen geduldig te beantwoorden. Tja, het hoort erbij als je (bijna) vier bent. Als een spons zuig je alle informatie op. Wat weet jij toch al veel! De drang om te leren is groot, het is zo leuk om dat te zien. Je vertelt dan ook graag aan anderen wat je geleerd hebt. En terecht, daar mag je trots op zijn!

Naar school
Soms wil ik de tijd heel even stil zetten. Wil ik nog even wat langer van dat kleine, grote meisje genieten. Bleef jij maar altijd vier, denk ik dan. Zo lief, zo zorgeloos en spontaan. Jahaaaa ik weet het! Dat heet loslaten, mama. Vier jaar heb ik je “vast mogen houden”, nu begint het loslaten pas echt. In januari ga je naar school. Het is net of je dan voor het eerst echt alleen de wijde wereld in gaat. Een mijlpaal. Zonder je zusje, zonder mama en zonder papa. Jij mag op je eigen benen leren staan. Je eigen vriendjes en vriendinnetjes kiezen. Je ontwikkelen tot een nog grotere meid. Leren lezen, leren schrijven. Een nieuw avontuur waar jij al een half jaar lang, bijna elke dag over praat. “Als ik vier ben, St. Maaten, Sinterklaas en de Kerstman zijn geweest en we terug zijn van “Babcia en Dziadek” (opa en oma uit Polen), dan mag ik naar school!”. Je weet het allemaal precies.Jij bent toe aan de volgende stap. Papa en mama hebben er alle vertrouwen in.

Lieve Nina, blijf zo lief, enthousiast en zo sociaal. Kom voor jezelf en voor anderen op, zoals je nu ook al zo mooi voor je zusje doet. Leer, dans, zing, lach, speel en geniet. Papa, mama en Sara staan altijd voor je klaar. Wat zijn wij trots op onze grote meid!